بهترین سواحل و جزایر مخفی کرواسی

بکرترین‌ها در کرواسی

پیش از این، کرواسی صرفاً جایگزینی آرام‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر برای ایتالیا به حساب می‌آمد، اما طی دهۀ اخیر توانسته است با داشتن قایق‌های تفریحی تبدیل به اولین مقصد ساحلی گردشگران در فصل تابستان تبدیل شود. پس با کمک راهنمایی‌های جیمز استوارت، به یکی از این جزیره‌های کمتر دیده شده و نقاط بکر سفر کنید، نقاطی که در فصول کم‌مسافر، با روزهای گرم، سواحل و دامنه‌های پوشیده از بوته‌های انگور به طرز خوشایندی خلوت و دور از شلوغی‌اند.

مردم دالماسی‌ حس و حال رضایت محض از رخوت سرخوشانه را «فیجاکا» می‌نامند، فیجاکا معنای واقعی سبک تفریح مردم کرواسی را در فصول معمولی و بینابینی سال در خود گنجانده است. فصلی که در آن آفتاب داغ است، آب دریا تا ماه نوامبر گرم می‌ماند و خانه با آسمان نمناک خاکستری احاطه شده است؛ چه بهتر از این!

وقتی شهر دوبرونیک پر از تورهای گردشگری (عملاً تمام طول سال) است، این حس و حال کمتر پدید می‌آید. پس در عوض راهتان را به سمت سواحل و جزایر دورافتاده کج کنید، نقاطی که خود مردم کرواسی به آنجا می‌گریزند، مناطقی بی‌نقص و عالی که تفریحات روز و شبشان تمام‌نشدنی است. اگرچه اکثرشان یک ساعتی با فرودگاه بین‌المللی فاصله دارند، به مانند هایکوهای کوچکی برای گذراندن تعطیلات هستند: بسیار ساده، بسیار ناب و امروزه، به‌ یمن افزایش هتل‌های کوچک بسیار پیچیده. درست در فصول خلوت، قیمت‌ها پایین می‌آیند، اما دما نه. اینجاست که فیجاکا تمام وکمال حس می‌شود.

جزیرۀ لاستوو (Lastovo)، کرواسی

جزیرۀ لاستوو

به‌خاطر رهایی از بند دنیای دیجیتال

اگر دورافتادگی جزیرۀ ویس به نظرتان خوب است، لاتسوو، دومین جزیرۀ دورافتادۀ کرواسی، در گوشۀ دنیا جا خوش کرده است. آن سوی «اوبلی»، جایی که کشتی‌های اتومیبل‌بر روزانه از اسپلیت (پنج ساعت از طریق کورکولا) سر می‌رسند و لنگر می‌اندازند، مدرنیته بیشتر شبیه یک شایعه است. از وای‌فای سراغ می‌گیرید؟ حتی خطوط تلفن هم اشکال دارند. با این همه، لاستوو فقط جایی برای یادآوری آرامش و آسایش نیست. این جزیرۀ بکر و دست‌نخورده که با تمیزترین آب‌های دریای مدیترانه شسته می‌شود، محل مناسبی را برای غواصی و پیاده‌روی فراهم کرده که به عنوان پارک طبیعی شناخته شده است. از شهر لاستوو، که در واقع یک دهکدۀ مخروبۀ دوست‌داشتنی با خانه‌های سنگی و گربه‌های خواب‌آلود است، به بام جزیره به نام «هام» بروید یا در آب‌های زلال خلیج «اسکریونا لوکا» شنا کنید. اگر تا «زاکلوپتیکا» پیاده بروید، می‌توانید برای ناهار در رستوران «تریتون» توقف کنید. رستوران خانوادگی احتمالاً شلوغ است؛ چرا که قایقرانان لاستوو را کشف کرده‌اند، همانطور که دو دهه پیش ویس را کشف کردند. تعداد رستوران‌ها هر سال بیشتر می‌شود، از کجا معلوم، شاید وای‌فای هم کم‌کم پایش به اینجا باز شود، پس هر چه زودتر خودتان را برسانید.

هتل «سولیتودو» تنها هتل جزیرۀ لاستوو است.

جزیرۀ دوگی‌اوتوک، کرواسی

دوگی‌اوتوک (Dugi Otok)

به خاطر فضا، سکوت ... و دوری از شهر

هر وقت به دیدن جزیرۀ دوست‌داشتنی دوگی‌اوتوک رفتید، حتماً با قایق سری هم به شهر تفریحی زادار بزنید (قایق‌ها سه بار در روز رفت‌و آمد می‌کنند و مسیر یک ساعت و چهل دقیقه است)؛ نه فقط برای اینکه از این شهر دالماسی‌گونه‌ با سنگفرش‌های مرمر لذت ببرید، بلکه برای اینکه یادتان بیاید چرا برای تعطیلات به این جزیرۀ پوشیده از کاج آمده‌اید. چیزی که از دید همگان، از رومیان گرفته تا گردشگران، پنهان مانده، فضا و سکوت دوگی‌اوتوک است، دو چیز ارزشمند برای روزهای اوج تابستان. اینجا، مکانی برای آرامش، یا به قول دالماسی‌ها “pomelo” است.

از بسیاری جهات، دوگی‌اوتوک نمونۀ کوچک‌‌شده‌ای از دالماسی است؛ هم مانند «دراگوو» دهکده‌هایی بر فراز تپه‌ها دارد که در هرم گرما لرزان و موج‌دار مانند یک نقاشی آبرنگ به چشم می‌خورند، هم دارای دهکده‌های ماهیگیری مانند «سالی» مرکز جزیره، و«بوزاوا» است. دوگی‌اوتوک دارای چشم‌اندازی باز از دریای آدریاتیک از فراز صخره‌ها در جنوب پارک طبیعی «تلاشچیکا» و مکان‌هایی مانند ساحل «ساکارون» است که در آن‌ها چیزی جز شن، آب‌های لاجوردی و یک بار ساحلی کوچک پیدا نمی‌کنید. مدتی طول می‌کشد تا متوجه نبود چیزهایی می‌شوید: ترافیک، مردم، سروصدا. دورافتاده بودن یک جزیره مزیت‌هایی هم دارد.

جزیرۀ لوپود (Lopud)، کرواسی

لوپود، جزایر الافیتی

به‌خاطر امکان گریز از واقعیت در آستانۀ شهر دوبرونیک

اشراف دوبرونیک در قرن هفدهم میلادی تعطیلات آخر هفتۀ خود را در لوپود می‌گذرانند. اما خیلی وقت نیست که لوپود دوباره به عنوان مکانی شناخته شده که هم دارای سواحلی دست‌اول برای بازی است و هم برای گردش‌های فرهنگی روزانه بسیار به شهر نزدیک است. این جزیرۀ کوچک با مساحت کمتر از 5 کیلومتر مربع و تنها 200 سکنه، کاملاً خالی از خودرو است و همۀ ویژگی‌های یک زندگی ساده برای بریتانیایی‌ها را دارد: آنجا فقط یک بندر روستایی، عمارت‌های اشرافی رنگ‌باخته در میان درختان نخل و سرو وجود دارد و کاری جز مطالعه در آفتاب دلچسب پاییزی یا کشف راه‌های خاکی، چیدن انجیرهای وحشی در سر راه خود، برای انجام دادن ندارید. با دو کیلومتر پیاده‌روی به آن‌سوی جزیره به «سونج» می‌رسید، یک خلیج کوچک به شکل نعل اسب با شن‌هایی بسیار ریز مناسب برای شن‌بازی. برنامه‌های زمانی قایق‌های مسافری نشان می‌دهد شما فقط نیم ساعت با دوبرونیک فاصله دارید، فاصله‌ای که بیشتر شبیه یک قرن است.

اقامت: هتلی کوچک در «لاویلا»

جزیرۀ ویس(Vis)، کرواسی

جزیرۀ ویس، کرواسی

به‌خاطر دورافتادگی رابینسون کروزوئه‌وار و آشپز پنج ستاره‌اش

این جزیره که مانند تاجی بر فراز قله‌ها سر از دریا برآورده درست مثل مخفیگاه تبهکاران در فیلم‌های جیمز باند است. با این حال این جزیره که دورترین جزیرۀ کرواسی است، با «اسپلیت»، پرجنب‌وجوش‌ترین شهر دالماسی، 90 دقیقه فاصله دارد، از این لحاظ دسترسی آسان‌تر و به یمن وجود رستوران‌های متعدد امکانات بیشتری هم دارد. رستوران «ویلا کالیوپا» ( ولادیمیر نازورا، 0038521711755) یا «دوروچک کاد تیهان» (اوبالا اس‌وی خورخا، شمارۀ 5، 0038521718472) در دهکدۀ «کات» و «جاستوژرا» در «کومیژا» را امتحان کنید. در جاهای دیگر، رستوران‌های موقت محلی غذایی با استفاده از تازه‌ترین مواد غذایی ارائه می‌دهند؛ برای رزرو به آژانس‌های محلی مراجعه کنید.

ویس ترکیبی از آثار به‌جای ‌مانده از بازدیدکنندگان قبلی خود است؛ مثل موزاییک‌های یونانی و رومی و یک موزه در کات، خانه‌های سبک ونیزی در کومیژا که به آن تصویری کارت‌پستالی بخشیده‌اند، برج‌وباروهای ساختۀ دست اتریشی‌ها و ویرانه‌هایی از بناهای بریتانیایی. ویس هم، درست مثل کاپری، البته بدون آن همه گردشگر، یک فضای مرکزی دست‌نخورده دارد که به قلۀ هوما منتهی می‌شود و فضایی تفریحی برای فعالیت و ماجراجویی است ، کنارۀ دریا به چندین خلیج کوچک تقسیم شده است. «استینیوا» در جنوب جزیرۀ ویس یکی از محبوب‌ترین‌ها در مدیترانه است که در تابستان بسیار شلوغ می‌شود اما اگر در ماه اکتبر به این منطقه سفر کنید تماماً در اختیار شما خواهد بود.

اوپاتیه‌آ ریویرا، کرواسی

اوپاتیه‌آ ریویِرا (Opatija Riviera)

به‌خاطر فضای رومانتیک و مراکز اسپای مدرن

پیش از آنکه جنگ جهانی اول قلمرو اشراف وینی را به ویرانه بدل کند، اوپاتیه‌آ در حال شکوفایی بود. بنابراین، با اینکه امروزه بخش فرانسوی ریویرا پر زرق و برق و زنده است، اوپاتیه‌آ به صورت ساحلی آرام با بقایایی از شکوه از دست رفته باقی مانده است. در حقیقت، اوپاتیه‌آ خلیجی در حال تغییر و تحول است. از وقتی شکار تورهای گردشگری شده است، تبدیل به مقصدی برای گذراندن یک تعطیلات آخر هفتۀ شیک شده است. مردم برای لذت‌ و خوش‌گذرانی ، برای غذای خوب مانند بِواندا و پلاوی پودروم که جزء پنج رستوران اول کرواسی در سال 2015 بودند، برای اسپاها (اسپاهای گرند «هتل آدریاتیک» و «هتل امبسدور اوپاتیه‌آ» را امتحان کنید)، مهمانی‌های بارهای ساحلی و بیش از همه قدم زدن در گردشگاه «لانگومِر» به این منطقه می‌آیند. اگر مناظر دریایی و ویلاهای نجیب‌زادگان را کنار بگذاریم، مزیت این راه ساحلی در انتهای آن خود را نشان می‌دهد: دهکدۀ ساحلی «لووران» و «ولوسکو».

جزیرۀ راب، کرواسی

راب (Rab)

به‌خاطر ساحلی رومانتیک بدون شلوغی

در سال 1936، ادوارد هشتم، معشوقۀ خود، والیس سیمپسون، را برای یک تعطیلات رومانتیک به جزیرۀ راب برد. این منطقۀ بسیار زیبا که در شمال کرواسی واقع شده، به خاطر جنگل‌هایش توسط رومی‌ها «آربا» نام‌گذاری شده و سرسبزترین جزیره در خلیج «کِوارنر» است. درست است که شهر راب هم دارای هتل‌ها و رستوران‌هایی در حد یک منطقۀ ساحلی کوچک هست، اما بیشتر شبیه یادی از گذشته‌هاست تا واقعیت، درست مانند یک کشتی قرون وسطایی در رویاست، که از سنگ‌هایی با رنگ روشن زیر آفتاب طلایی ساخته شده، پلکانش به جای طناب و بادبان‌ها و مارپیچ‌هایش به جای دکل کشتی هستند. سواحل هم زیبا هستند: خلیج‌های کوچک دنج در شبه جزیرۀ «کالیفرانت» (کالیفرانت موردعلاقۀ ماست) و در شمال جزیره، سواحل شنی با ظاهری شمشیرمانند مثل «رایسکا»، «لیواچینا» و «ساهارا». خلیج کوچک «کاندارولا»، جایی است که شاه ادوارد به آن رفت، اتفاقی که آنقدر رسواکننده بود که از سوی رسانه‌های بریتانیا سانسور شد. به همین دلیل است که امروزه جزیرۀ راب برای ایتالیایی‌ها محبوب‌تر است تا برای بریتانیایی‌ها.

جزیرۀ مِلیت، کرواسی

ملیت، جزایر آدریاتیک (Mljet)

برای پیاده‌روی‌های لذت‌بخش و مسیرهای خلوت در جزیرۀ طبیعی دالماسی

ماه اکتبر زمانی طلایی برای سفر به ملیت است، در این ماه ملیت دارای هفت ساعت آفتاب در روز و میانگین دمای 20 درجۀ سانتیگراد است که برای پیاده‌روی نه خیلی گرم و نه خیلی سرد است. این جزیره از سوی صندوق جهانی طبیعت به عنوان یکی از آخرین بهشت‌های مدیترانه‌ای نام برده شده است. یک‌سوم شمالی جزیرۀ ملیت را پارک ملی تشکیل می‌دهد که با قایق 90 دقیقه با دوبرونیک فاصله دارد. به دلیل وجود همین پارک ملی، ملیت همان جزیرۀ پوشیده از درختان کاج و بلوطی است که هومر در اثر خود، ادیسه، از آن یاد می‌کند. پرنس چارلز هم یکی دیگر از طرفداران این جزیره است و مانند دیگر بازدیدکنندگان این جزیره با کفش‌های ورزشی‌اش به آن سفر می‌کرد. از دفتر پارک در «پریستانته»، یک نقشه بگیرید و برای دیدن منظرۀ کاج‌های معطر که مانند آبشاری تا آب‌های نقره‌گون دریای آدریاتیک کشیده شده‌اند تا «مونتوکاچ» بالا بروید، یا مسیر «سولاین» را انتخاب کنید تا به قلب طبیعت وحشی پارک برسید. در اینجا هیچکسی را نمی‌بینید جز نگهبانان پارک. البته، میمون‌های پوزه‌دار را هم ممکن است ببینید، حیواناتی که از دهۀ 1800 میلادی برای دفع مارها به این منطقه آورده شدند، بنابراین امروزه دیگر ماری در این منطقه نیست.

فصول خلوت در ایستریا

شهر غیرساحلی ایستریا (Istria)

به‌خاطر فضای روستایی و غذاهای محلی و فاصلۀ نزدیکش به خلیج

رومی‌ها ایستریا را «قلمروی جادویی» می‌دانستند. محیط داخلی آن، اگرچه با نام «توسکانی جدید» شناخته می‌شود، هنوز برای اکثر بریتانیایی‌ها قلمرویی ناشناخته مانده است، این منطقه با «تریسته» یک ساعت فاصله دارد. هر روز صبح، شهرهای قرون وسطایی، همچون قایقی در دریای مه‌آلود فراز دره‌ها به حرکت در می‌آیند و در شب، از آسمان ستاره می‌جوشد. خلیج بسیار نزدیک و دردسترس است، اما با داشتن نقشۀ خوب و یک ماشین با باکی پر از بنزین، لذت یک هفتۀ شاد و گشت و گذار در مسیرهای آفتابی، که فقط با تراکتورهای قدیمی به آن‌های می‌رسید، را از دست می‌دهید. درحالی که با پیاده‌روی، مکان‌هایی مانند «موتوون» یا «گروزیان» را پیدا می‌کنید، دهکده‌هایی زیبا که بعید است هیچ هنرمندی از آن‌ها بگذرد. دیوارنگاری‌های قرون وسطایی، لکه‌های قرمز در کلیساهای «برام» و «دراگوک» را کشف خواهید کرد و همین‌طور غذاهای اشتهابرانگیز و شیرینی‌های تازۀ محلی که در هر منویی پیدا می‌شوند. رستوران «توکلاریا» در دهکدۀ سووینیسکو پولیه و رستوران دوست‌داشتنی کونوبا موندو در موتوون بهترین غذاها را دارند. البته، ممکن است گاهی راهتان را گم کنید، اما همین هم خالی از لطف نیست.

جزایر مخفی کرواسی: پَگ

پگ، جزایر دالماسی شمالی (Pag)

به‌خاطر واقعیت‌گریزی مطلق در جزیره‌ای که بیشتر مریخی است تا مدیترانه‌ای

پگ، نقطۀ غافل‌گیرکنندۀ کرواسی است. به محض پا گذاشتن در تپه‌های صورتی رنگ و برهنۀ آن که مانند هر بیابان دیگری ساکت و جادویی است، حس، بودن در مکانی به یقین منحصربه‌فرد را درک می‌کنید. با این حال، پگ، که با پلی در 70 کیلومتری شمال زادار به خشکی اصلی متصل می‌شود، تنها یکی از عواقب جنگل‌زدایی نیست (نیمی از جنگل‌ها را ونیزی‌ها برای ساخت کشتی و قلعه بریدند، نیمی دیگر نیز توسط بادهای زمستانی نابود شد). این جزیره، تفریحگاه پاییزی بسیار متفاوتی در دالماسی است. در فصل تابستان، شهر پگ که نمونۀ کوچک شده‌ای از یک شهر دوران رنسانس است، مملو از گردشگر می‌شود، ساحل «زرچه» مانند ساحل «ایبیزا» در اسپانیا شلوغ و پرجمعیت است. اما در ماه اکتبر، هر دو خلوت‌تر و آرام‌تر می‌شوند و ساکنان جزیره توجه خود را دوباره به ویژگی‌های خوب پگ معطوف می‌کنند، مانند گوشت خوش‌طعم مزه‌دار شده با رزماری، یا پنیری با مزۀ تند شبیه پارمزان. در هتل «بوسکیناک» هر دوی این‌ها را می‌شود پیدا کرد. در این منطقه، روزهایتان در رفت‌وآمد بین میز غذا و ساحل (از ساحل مخفی روسیکا در زمان غروب آفتاب دیدن کنید) می‌گذرد، و گردش‌های روزانۀ آسان نیز در خشکی اصلی در جریان هستند، مثلاً در زادار برای تجربۀ سبک شهری آرام، یا پارک‌های ملی «پاکلنیکا» و «وِلِبیت» برای کوهنوری در روزهای خنک جزیره.